Vandaag heb ik de hele dag gewerkt aan mijn toekomstige gazon. Perfecte grond, dat wel. Maar ik kwam tijdens het loswoelen en spitten toch nog veel kweek tegen. Soms zelfs nog een stuk brandnetelwortel. Ik weet dat ik er brandnetelgier, -soep en -thee van kan maken. Maar ik wil de brandnetels helemaal weg hebben. Op de onkruidcomposthoop groeit het zelfs gewoon verder. Onverwoestbaar en onvermoeibaar, die brandnetels.
Op sommige stukken waren de kleiklonten nog te hard: wederom spitten dus. Maar gelukkig is een groot deel mooie losse grond, klaar om te egaliseren.
Maar terwijl ik aan het ploeteren was op die grond bedacht ik dat ik nodig de druiven moet gaan opbinden, een klimnet voor mijn hoge peulen moet gaan maken, zand voor het terras moet verplaatsen omdat de grond eronder bestemd is voor sla en kolen, palen moet gaan slaan voor de bramen, dahliazaaisels planten, losso rossa uitplanten en de uien in de grond stoppen. En toen zag ik het even niet meer zitten… Dus hier komen foto’s om me weer wat beter te voelen:
Boven de tuin in 2007 en onder zoals ik vandaag vertrok.
Geef een reactie