Een nieuwe start met bloggen dan, want in de tussentijd heb ik vrolijk door getuinierd. Vorig maand ben ik gestart met een nieuw tuinseizoen. Ik heb delen van de tuin omgewoeld en ontdaan van een hoop onkruid. Ik was al te laat voor kruiwagens compost maar hopelijk is de zware klei nog vruchtbaar genoeg en zal de oogst er niet onder leiden. Ik heb in april nog snel sugar snaps en doperwten voorgezaaid. Die staan inmiddels in de vollegrond. In hetzelfde vak had ik nog een hoekje vrij voor rucola. Vorig jaar had ik het laten staan, alsof het een vaste plant is. Maar ik vond het blad niet zo lekker mals. Dit jaar heb ik het eruit gehaald en opnieuw gezaaid.
De stokken voor de bonen heb ik weer neergezet. Goed diep, in vochtige en losse klei. Hopelijk waaien ze dit jaar niet om! Dat heb ik dus ieder jaar hè. In te droge grond probeer ik de stokken op te bouwen en dan heb ik in de zomer zo’n nonchalante, schuine bonenstruiktoestand. Bij de stokken komen boterbonen, Neckarköniginbonen en verrassing van vorig jaar: Borlotti bonen. Ze zien er niet alleen mooi uit maar smaken verrassend lekker!
En vorig jaar heb ik in de herfst knoflook geplant. Ik heb een veldje met ongeveer twintig planten. Jummie. Ik heb het nog niet eerder in de tuin gehad. Ik ben benieuwd!
Inmiddels heb ik ook een verzameling met planten voor de thee. Op verschillende plekken komt kamille, citroenmelisse en venkel op. En de munt. Heel veel munt. Dat loopt een beetje uit de hand. Ik heb Marokkaanse munt en Griekse munt. Ik dacht vorig jaar nog dat je nooit teveel munt kon hebben…
Vandaag heb ik nog even snel de net geplante pompoenplantjes beschermd met stro en kapjes tegen de voorspelde nachtvorst. De stro laat ik liggen. Dat heb ik afgekeken uit de permacultuurtuin. De slakken zullen zich niet snel door een pak stro heen werken om bij de jonge malse pompoenblaatjes te komen. Althans, dat hoop ik dan maar!
Geef een reactie