“Ik wil niet lullig doen, maar je taart ziet er uit als de Vesuvius”, hoor ik vanuit de keuken. Echt dat is het laatste dat je wilt horen, als je van plan bent een hoge taart te bakken en geschrokken ren ik naar de keuken. Bij het zien van mijn taart, word ik niet vrolijk. Aan de rand is de taart nog wel hoog maar in het midden niet. Mijn taart heeft een flinke krater.
Het hoge biscuitdeeg heb ik nodig voor een viooltjestaart met citroenbotercrème. Om mee te nemen naar een feestje van vrienden. En binnen wandelen met een ingezakte taart is niet zo feestelijk dus ik besluit het biscuitdeeg opnieuw te maken. Ik zoek een website met een duidelijke uitleg voor biscuitdeeg. Met nieuwe ingrediënten en een gedegen voorbereiding ga ik van start.
De tweede keer lukt het wel! Zelfrijzend bakmeel in plaats van bloem. En de stap-voor-stap foto’s helpen me tijdens het bakken. Tussendoor open ik niet de oven. En tijdens het afkoelen wacht ik geduldig met een kopje sencha thee. Totally zen, deze keer! En het resultaat is een nette en rechte taart waar ik me kan vertonen!
Rechtsboven: een tuin vol look-zonder-look. Rechtsonder: taartpunt en heerlijke scones van mijn zus!
Lekkere Franse kaasjes
De viooltjestaart is trouwens ideaal om mee te nemen naar een feestje. Genoeg mensen om de machtige taart op te eten en hij ziet er heel leuk uit. Voor een eigen feestje is het natuurlijk ook leuk maar dan vind ik het net teveel werk omdat alle andere hapjes ook nog gemaakt moeten worden.
Appeltaart van Chiara en Miro
0 
Waaaauw, op deze post zat ik te wachten. Wat issie mooi. Ik zou echt zo trotst zijn als ik zo’n mooie taart zou bakken. Daar heb je vast de show mee gestolen 😉
Dat Vesuvius-gevoel ken ik. Dat je niets vermoedend op de bank zit en er vanuit de keuken een opmerking over je baksel komt waar je niet blij mee bent haha. Gelukkig is je tweede recept zo mooi gelukt 🙂
Thanks, Maura! Ja, het Vesuvius-gevoel! Grrr… Met een foodblog en een feestje betekent dat maar 1 ding. Opnieuw! Vroeger had ik dat geloof ik niet gedaan. 😉
Whoaaaa wat ziet deze taart er mooi uit. En tegen mijn man Johann mag je nooit Schwarzwalder kirscher torte zeggen. Enorm bak trauma wat nooit meer goed is gekomen 😉 Super dat je opnieuw bent begonnen want de taart ziet er geweldig uit. Schwarzwalder tortes kunnen ook mooi zijn 😉
Liefs Suus
Thanks Suus! Haha, een baktrauma! Echt? Aan een Schwarzwalder kirsch torte ga ik me dus maar niet aan wagen. Ook zo’n hoge taart met laagjes, brrr. Misschien ga ik de volgende keer meer bakvormen gebruiken en dan de biscuits stapelen. Als er een volgende keer komt tenminste… Ik denk dat ik het voorlopig maar hou bij de grillige pavlova’s of rustige galettes!
Deze ga ik zeker een keer proberen!
Wat leuk om te lezen! Ik ben benieuwd wat je ervan vindt! En niet vergeten op die taartensite te kijken voor de stap-voor-stap foto’s!
hahaha jaaa daar is tie dan! Je mooie taart!
Mijn pavlova zag er laatst ook uit als een soort vesuvius terwijl ik die het liefst zie als een mooie witte snowdome 😉 maar gelukkig kun je dat nog met wat slagroom en fruit verdoezelen. Bij een biscuit gaat dat niet zo makkelijk. Hoe smaken de viooltjes eigenlijk?
Liefs, Hazel
Haha, jaahh… ik ben wat traag met het online zetten van mijn echte paastaart! 😉 Een pavlova met een krater is ook niet leuk maar wel een goede reden om hem te verdoezelen met extra veel fruit én slagroom! De smaak van viooltjes is niet bijzonder. De geur is valt wel op. Ik bedacht me de volgende dag dat ik beter gesuikerde viooltjes had kunnen maken. Maar op de dag van het bakken had ik niet eens de puf voor een uitgebreide foto-sessie. Dat zegt genoeg hè!
Een feest voor het oog! Vast ook heel erg lekker citroen en zoet mijn favoriete combinatie.
Thanks Gitta! Met citroen is echt super lekker. Het is ook mijn favoriet. Met 3 citroenen zou het misschien nog lekkerder zijn.
Wat een plaatje …
Thanks Berta!
Wat een plaatje is het zeg!! Echt heel mooi. Enne… ja dat vesuvius gevoel ken ik helaas maar al te goed. Is me ook een paar keer overkomen (ja niet een keer maar een paar keer) maar gelukkig ging je tweede versie een stuk beter.
Thanks Simone!
Haha! Het Vesuvius-gevoel, duidelijk een begrip onder de foodbloggers. Gelukkig hebben ervaren mooie-zoete-baksel-bakkers er ook last van. 😉 Nou ja, niet gelukkig natuurlijk maar het hoort blijkbaar een beetje bij het bakken.